Bez cody
Życie zgodne z oczekiwaniami innych, które jednocześnie nas samych uszczęśliwia, jest bardzo trudne. Z reguły najczęściej nasze życie osiąga tempo allegro moderato. Sztukę o takim tytule wystawiono 10 grudnia na Scenie Przodownik.
Główną bohaterką "Allegro moderato" w reżyserii Krzysztofa Rekowskiego jest Ewa - dojrzała kobieta grająca na drugim oboju w średniej wielkości orkiestrze, "nie najlepszej, ale też nie najgorszej", jak pisze w swojej sztuce autor tekstu, Szymon Bogacz. Jej całe życie jest jak orkiestra, w której gra, czyli średnie. Ma stałą pracę, męża, dziecko. Rodzice i znajomi postrzegają tę sytuację jako komfortową - niczego jej przecież nie brakuje. Obraz życia w głowie samej Ewy jest bardzo podobny od tego, który mają jej bliscy, to oni determinują zadowolenie kobiety. Gdy w końcu jednak Ewa osiąga to, co sprawia, że czuje się naprawdę szczęśliwa, o czym nawet nie wiedziała, traci wszystko inne, co dawało jej stabilność. W rzeczywistości więc całe jej życie, mimo sukcesu, legło w gruzach. O tej cenie - za spełnienie w życiu - traktuje właśnie "Allegro moderato".
Spektakl zbudowany jest z przeplatających się retrospekcji ze wspomnieniami Ewy oraz ze scen, gdy kobieta uczy się grać swoje alter ego - małą dziewczynkę. Główna bohaterka opowiada o swoim życiu: wpływie matki, pierwszej miłości poznanej w studenckiej orkierstrze, mężu, dziecku. Wszystko wzbudza w niej umiarkowane emocje. Inaczej wyglądają sceny z małą dziewczynką, która najpierw opisuje swoje lekcje nauki gry na pianinie, potem na oboju. Nie dość, że są one pełne komizmu wynikającego z postawy jej nauczycieli, to w dodatku budzą w widzu niepokój. W każdej z nich dziewczynka wspomina, że zabije nauczycieli za to, że tak ją krytykowali i zmuszali do ciągłych prób, bez jednego słowa uznania. Ten zabieg jest zdecydowanie interesujący i jednoznacznie wskazuje na frustrację postaci.
Spektakl jest bardzo ciekawy, a poruszane w nim tematy są bardzo istotne. Umiarkowane życie, umiarkowane emocje - wszystko jest w najlepszym porządku, ale to budzi poczucie niespełnienia, nie przynosi satysfakcji. Najciekawszy wydaje się jednak wątek niespełnionego muzyka. Aby dobrze grać, należy poświęcać się swojej pasji już od dzieciństwa, często więc decyzję o doskonaleniu talentu podejmują za swoje dzieci rodzice. Później także należy poświęcać na granie długie godziny. Jak takie pełne poświęceń i krytyki dorastanie może mieć wpływ na dorosłe życie człowieka? O tym po części jest "Allegro moderato", ale temat ten stanowi jedynie pretekst, poboczny wątek do pokazania pragnienia wolności człowieka.
Całość rozegrana jest bardzo dobrze przez Krzysztofa Rekowskiego. Udało mu się tekst, oparty głównie na monologach Ewy i małej dziewczynki, rozdzielić na dwie osobne, ale korespondujące ze sobą przestrzenie. Dzięki temu historie dwóch bohaterek wyraźnie się przenikają. Co niestety nie zmienia faktu, że obrana przez autora narracja jest nieco męcząca i monotonna, przez co prezentowane wątki ukazane są w jednowymiarowy sposób.
Z pewnością doskonale radzą sobie aktorzy, którzy umiejętnie podkreślają złożoność, ale też i absurdalny komizm swoich postaci, szczególnie Elżbieta Kijowska i Zdzisław Wardejn. Szkoda jedynie, że postać Ewy nie została lepiej pokazana z punktu widzenia psychologicznego - jako osoba spętana własnym dorastaniem czy zawodem, który wykonywała.
Magdalena Zielińska
Teatralia Warszawa
Nr 9 (9)
5 marca 2012
Teatr Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego (Warszawa)
Scena Przodownik
Szymon Bogacz
"Allegro moderato"
reżyseria: Krzysztof Rekowski
scenograf: Maciej Chojnacki
muzyka: Marcin Mirowski
kierownik produkcji: Magdalena Romańska
asystent reżysera: Mateusz Karoń
obsada:
Ewa - Dominika Ostałowska
Pani od pianina, Mama - Elżbieta Kijowska
Pan od oboju, Nowy pan od oboju, Profesor, Nauczyciel, Konduktor, Winston - Zdzisław Wardejn
Dziewczynka - Anna Stela
Mężczyzna w garniturze, Biznesmen, Kolega - Bartosz Woźny
premiera: 10 grudnia 2011 r.