Zbrodnia doskonała (?)
Wielu z nas u fryzjera spędza większość czasu swojego życia. Strzyżenie, trwała, farbowanie, przyjemne rozmowy z klientami połączone z pracą... Aż tu nagle sielanka zmienia się w scenę kryminalną. Takie wydarzenie miało miejsce na deskach Teatru im. Aleksandra Sewruka w Elblągu.
Przedstawione w spektaklu wydarzenia początkowo wydają się zwyczajne. Basia (Jolanta Tadla) otwiera salon, po czym malując paznokcie, czeka na kolejnego klienta. Jest to postać niewyróżniająca się niczym szczególnym. Nieświadoma późniejszych wydarzeń, sprząta w salonie tak, jak robiła to każdego poranka. Ubrana nowocześnie, idealnie komponuje się z barwnie umeblowanym pomieszczeniem. Do salonu przybywa właściciel Tonio (Marcin Tomasik), bohater barwny i charakterystyczny. Jego obecność na scenie sprawia, że widzowie szeptają i śmieją się z jego zachowania, które jednoznacznie wskazuje na jego homoseksualną orientację. Kolejno na scenie pojawiają się klienci, z pozoru niezwiązani z późniejszymi zdarzeniami. Pozornie zwyczajni ludzie później stają się potencjalnymi mordercami, nie wyłączając z grona podejrzanych personelu salonu.
"Szalone nożyczki"
Salon fryzjerski, ukazany w spektaklu "Szalone nożyczki", jest przedstawiony jako jeden z wielu znajdujących się w Elblągu. Wyróżnia się jednak charakterystycznymi fryzjerami, miłą, wesołą atmosferą i tylko z pozoru jest normalny. Jednakże motywem przewodnim sztuki jest tajemnicze morderstwo, dokonane na uciążliwej lokatorce mieszkającej nad salonem. Gdy do salonu wbiega policjant, próbujący zatrzymać wszystkich obecnych jako osoby podejrzane w celu ich przesłuchania, na widowni dochodzi do nagłego poruszenia. Dopiero teraz zaskoczona publiczność dostrzega, że każdy poprzednio zobaczony szczegół może okazać się ważny...
W drugiej części spektaklu to publiczność dochodzi do głosu i to ona będzie decydowała o zakończeniu sztuki, dlatego za każdym razem jest ono inne! Warto więc zobaczyć sztukę i wziąć w niej udział, aby choć na chwilę wczuć się w rolę detektywa i poprzez próbę odtworzenia poprzedniej sceny wytypować odpowiednią osobę na mordercę. Dodatkowo policjant daje widzom możliwość dzielenia się swoimi spostrzeżeniami i uwagami podczas przerwy. Dzięki takim zabiegom współczesny teatr może się rozwijać i ewoluować w kierunku większej interakcji z publicznością, która niezaprzeczalnie w teatrze jest najważniejsza.
Warto też podkreślić wspaniałą grę aktorską, w którą wliczają się również późniejsze przekomarzania bohaterów i chęć odciągnięcia od siebie podejrzeń, obciążająca tym samym inne osoby. Bo czyż jest coś piękniejszego niż pełna improwizacja?
Dorota Piotrowicz
Teatralia Olsztyn
27 marca 2009
Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Sewruka w Elblągu
Paul Pörtner
"Szalone nożyczki"
("Shear madness")
przekład: Elżbieta Woźniak
reżyseria: Maciej Korwin
scenografia: Łucja i Bruno Sobczakowie
opracowanie muzyczne: Dariusz Łapkowski
asystent reżysera: Beata Przewłocka
obsada: Jolanta Tadla, Marcin Tomasik, Tomasz Muszyński, Krzysztof Bartoszewicz, Beata Przewłocka, Tomasz Czajka
premiera: 24 lutego 2007r.