Poddanie się nowym trendom, zagubienie wartości moralnych, rozpad więzi społecznych i nastawienie się na zysk (ten materialny) to najczęstsze symptomy współczesnej wędrówki, w której uczestniczy coraz większa część społeczeństwa. Teatr KTO poprzez happening Peregrinus stawia lustro pomiędzy kreowaną rzeczywistością a jej faktycznymi skutkami. Powstający obraz jest smutnym i dość bolesnym odzwierciedleniem współczesnej religii, zwanej potocznie konsumpcjonizmem.

Przestrzeń centrum handlowego staje się idealnym miejscem do połowu potencjalnej widowni, do której w głównej mierze skierowany jest ten happening. Twórcy nieprzypadkowo aranżują jedną z witryn sklepu odzieżowego jako punkt wyjścia podróży, w którą zabierają mijających ich klientów. Peregrinus przedstawia rutynę dnia codziennego pracownika korporacji, którego drugim domem (sanktuarium) prócz pracy staje się komercyjna przestrzeń miejska. Aktorzy poprzez zakładanie kolejnych elementów firmowego outfitu (garnitur, garsonka, krawat, zegarek) upodobniają się do siebie. Maski, które wkładają na głowy, sprawiają, że trudno ich od siebie odróżnić. Finalnie powstaje postać współczesnego homo peregrinusa, z beznamiętną i niezmienną mimiką twarzy, będącego tworem korporacyjnej taśmy produkcyjnej.

Całość składa się z etiud prezentujących następujące po sobie partie dnia: mechaniczne wklepywanie w klawiaturę, wyścig szczurów, firmowe imprezy. Poprzez pantomimę, grupowe układy ruchowe i towarzyszącą muzykę twórcy zabierają widza w kolejne przestrzenie centrum handlowego, w których odbywa się peregrynacja pieniądza. Wędrując z trupą aktorską (czasami wręcz biegnąc) przez centrum handlowe, początkowo nie zdajemy sobie sprawy, jak brutalny i bezpośredni obraz powstaje przed naszymi oczami. Przedstawiona jednostka ludzka jest pozbawiona wartości moralnych, więzi społecznych, posługuje się narzuconymi wzorcami, zostaje odarta z indywidualizmu.

Peregrinus to metafora rzeczywistości, przedstawiona w formie podróżnego happeningu. Ilość nawiązań do aktualnie obowiązujących kanonów sukcesu skłania widza do refleksji. Można jednak odnieść wrażenie, że część  osób, uczestniczących przez parędziesiąt minut wraz z aktorami w swoistej pogoni za spełnieniem, potraktowała całość jako zwykłą rozrywkę (beznamiętną biesiadę), będącą jedynie małym urozmaiceniem zakupowych doznań.

Paweł Wrona, Teatralia Kraków

Internetowy Magazyn Teatralia, numer 155/2015

Teatr KTO, Kraków, Galeria Bonarka

Peregrinus

Przedstawienie inspirowane twórczością poetycką T. S. Eliota

scenariusz, opracowanie muzyczne: Jerzy Zoń
scenografia, kostiumy, projekt masek: Joanna Jaśko-Sroka
choreografia, ruch: Eryk Makohon

koncept masek: Spitfire Company

obsada: Karolina Bondaronek, Martyna Malcharek, Grażyna Srebrny-Rosa, Justyna Wójcik, Marta Zoń, Sławek Bendykowski, Bartek Cieniawa, Paweł Monsiel, Michał Orzyłowski

fot. materiały Teatru KTO

 

Paweł Wrona, rocznik 1989, lekarz, reżyser teatru alternatywnego z Krosna. Od teatru oczekuje intensywnych bodźców do przemyśleń, rytmu, energii i prawdy przekazu.