16 marca dwudziestu śmiałków wzięło udział w II etapie Konkursu Aktorskiej Interpretacji Piosenki. To dobra okazja, by zastanowić się nad ich zmaganiami z samym sobą, z piosenką aktorską, z gustami publiczności i jurorów. Nie od dziś wiadomo, że dobór repertuaru ma ogromne znaczenie – młodzi wykonawcy wybranymi przez siebie utworami opowiadają widzom o sobiei mają na to tylko kilka minut. A może wykorzystując ten subiektywny wybór piosenek, którego dokonują konkursowicze, udałoby się też opowiedzieć o samym konkursie? Spróbujmy…

Widzowie zachodzą w głowę – jacy będą Ci ludzie tam. Czy w tym roku furorę zrobi jakiś Młodzieniaszek? Która aktorska interpretacja piosenki okaże się Najpiękniejsza? A może komuś uda się zawładnąć sceną do tego stopnia, że nie zostanie już nawet Kamyk na kamyku i rozstrzygnięcie będzie jednoznaczne? Oh, byleby tylko nie byli Tous le mêmes (Wszyscy tacy sami). Wskazane byłoby też by oglądając dwudziestu półfinalistów, nie pomyśleć sobie zbyt szybko Jestem zmęczony, czy wręcz Je suis malade, jeśli akurat myśli się po francusku. I by pozytywne emocje i wielkie wzruszenia przeważyły, gdy będziemy wspominać Jaki był ten dzień.

Tymczasem za kulisami Trwoga! Każdemu z uczestników marzy się Złoto, a właściwie Tukan – ptasi symbol zwycięstwa, który towarzyszy Przeglądowi Piosenki Aktorskiej od lat. Rywalizacja to podstawa, ale lepiej nie zapominać o tym, że trzeba też żyć z innymi w zgodzie. Gdyby wódkę pić sam człowiek mógł, to może i by nie musiał, ale tak… warto puścić do współtowarzysza w tremie Oczko lub wymienić tradycyjne, przynoszące szczęście kopniaki w My Neighbour’s Ass. Tu w wielkich nerwach mogą rodzić się przecież równie potężne przyjaźnie!

Kiedy drugi etap powoli dobiega końca uczestnicy rozpoczynają swoją Modlitwę o nie-bycie – nie-bycie jednym z tych nieszczęśników, którzy nie dostąpią zaszczytu udziału w finale. Pojawiać może się wtedy myśl „Com uczynił?!” czy wręcz wołanie S.O.S., ale na ratunek już za późno – tylko Chwila ciszy dzieli konkursowiczów od ogłoszenia wyników. Wszelkie Ataki – paniki, rezygnacji, a już na pewno nie bezpośrednie ataki na rywali – są teraz niewskazane. Spokój może nas uratować, niby to takie Everybody knows, ale emocje sięgające zenitu bywają silniejsze. Taki już Dziwny jest ten świat, że czasem najtrudniej wygrać z samym sobą. Oby tylko jurorzy nie wystawiali uczestników na wielkie próby i ogłosili wyniki Nim wstanie dzień!

W dniu 16 marca 2018 na scenie wrocławskiego Impartu zaśpiewało dwadzieścioro uczestników II Etapu Konkursu Aktorskiej Interpretacji Piosenki. Członkowie Rady Artystycznej PPA: Konrad Imiela, Mariusz Kiljan, Michał Litwiniec, Krzysztof Mieszkowski, Jerzy Satanowski i Bogusław Sobczuk oraz dyrektor artystyczny PPA Cezary Studniak zakwalifikowali do Finału siedmioro wykonawców. Koncert Finałowy odbędzie się w piątek 23 marca 2018 w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu.

Oto finalistki i finaliści:

Beata Banasik – wokalistka, laureatka wielu konkursów piosenki; zaśpiewała „Dziwny jest ten świat” Niemena i „Youkali” Rogera Fernaya z muzyką Kurta Weilla.

Wojciech Dereń – aktor Cloud Theatre i Teatru Neon z Wrocławia. Zaśpiewał „Jednego serca” Niemena z tekstem Adama Asnyka i „Redemption Song” Boba Marleya.

Emilia Kudra, aktorka Teatru im. Stefana Jaracza i Teatru V6 w Łodzi. Zaśpiewała „Zośkę wariatkę” z muzyką Piotra Hertla do słów Juliana Tuwima i „Piosenkę starych kochanków” Jacques’a Brela w tłumaczeniu Wojciecha Młynarskiego.

Stanisław Linowski, student Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie. W konkursie zaśpiewał „Trwogę” Zbigniewa Wodeckiego z tekstem Jana Wołka i „mpaKOmpaBIEmpaTa” Lao Che.

Marcel Sabat – aktor filmowy i teatralny, projektant mody; w konkursie zaśpiewał „Tous les mêmes” („Wszyscy tacy sami”), utwór napisany i skomponowany przez belgijskiego artystę Stromae, przetłumaczony przez Zdzisława Pruskiego; „Gdyby wódkę pić sam człowiek mógł” Włodzimierza Wysockiego w tłumaczeniu Marleny Zimnej i „Ring of Fire” Johnny’ego Casha.

Małgorzata Walenda studiuje w Akademii Sztuk Teatralnych. Zaśpiewała medley „Do kogo idziesz”/„Ogień” (tekst: Bogdan Loebl, muzyka: Tadeusz Nalepa) i „Oczko” z tekstem i muzyką Natalii Grosiak.

Kinga Zygmunt studiuje we Wrocławiu na wydziale aktorskim Akademii Sztuk Teatralnych. Zaśpiewała „Brzoskwinie”, wiersz Felicji Kruszewskiej z muzyką Karola Dondy, oraz kompilację dwóch tekstów Jeremiego Przybory, „Rzuć chuć” i „S.O.S”.

Katarzyna Mikołajewska, Teatralia Wrocław

Internetowy Magazyn „Teatralia”, numer 229/2018

39. Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu

II etap Konkursu Aktorskiej Interpretacji Piosenki

Premiera: 16 marca 2018

 Katarzyna Mikołajewska – rocznik 89. Absolwentka kulturoznawstwa ze specjalnością krytyka artystyczna. W teatraliach od 2010 roku. Recenzuje spektakle także dla artPapieru, Czasu Kultury, redagowała dział Teatr w „2Miesięczniku. Piśmie ludzi przełomowych”. Kiedy nie przesiaduje we wrocławskich teatrach lubi uprawiać turystykę teatralną, choć żałuje, że wciąż ma na to zbyt mało czasu.