Jedna Pieśniarka

Jeśli ktoś lubi muzykę ludową, organiczny biały śpiew i jest gotów nawet zatańczyć, to powinien śledzić występy teatru Lustra Strona Druga. W Gdańskim Teatrze w Oknie zaprezentowano Trzy wiedźmy, jeden ze spektakli znanych na trójmiejskiej scenie niezależnej.

Teatr Lustra Strona Druga istnieje już od ponad siedmiu lat. Został założony przez Alicję Mojko, poetkę i aktorkę gdańskiego teatru ulicznego Teatr Snów. Wraz z liderką teatr prowadzi Maciej Gorczyński, absolwent Akademii Praktyk Teatralnych Gardzienice. Doświadczenie i zainteresowania tych dwojga trudno pominąć, gdyż przekładają się na cechy charakterystyczne dla ich grupy. LSD (czyli Lustra Strona Druga) inspiruje się sztuką uliczną oraz sięga po eksperymentalną formę oraz żywioł ludowy.

Trzy wiedźmy to kolaż luźno zestawionych ze sobą scen złożonych z muzyki, poezji i tańca, które nie łączą się fabularnie czy treściowo. Trudno również powiązać tytuł spektaklu z jego przebiegiem lub znaleźć myśl spajającą całość. Autorzy nazwali swój pokaz impresją teatralną, co dobrze oddaje otwarty charakter jego formy. Ramy spektaklu są bardzo płynne – z zapowiedzi reżysera widzowie dowiadują się o jego początku i zakończeniu. Publiczność wkracza w przestrzeń wypełnioną dźwiękami granej i śpiewanej na żywo piosenki ludowej. Muzyka, która towarzyszy zajęciu miejsc na sali, to jedynie przygrywka, jeszcze nie spektakl właściwy – twierdzi Gorczyński.

To bardzo przekorne słowa, bo przedstawienie właśnie zaczęło się, a jego siłą i głównym atutem jest muzyka, a konkretnie energetyczne wykonanie Katarzyny Huzarskiej. Pokaz wydaje się bardziej atrakcyjny jako koncert niż zdarzenie teatralne. Instrumentalistka należy do Stowarzyszenia Trójwiejska, które zajmuje się m.in. warsztatami białego śpiewu i polskim folklorem. Choć Huzarskiej towarzyszą również inne instrumenty, to jednak na pierwszy plan wybija się jej gra na skrzypcach i suce biłgorajskiej (staropolskim instrumencie podobnym w brzmieniu do fideli płockiej, używanej przez Kapelę ze Wsi Warszawa, która to również wykonuje śpiewaną w spektaklu ludową pieśń „Kto się zani”). To muzyka i jej oryginalne wykonanie jest osią tego spektaklu, a sceny pantomimy i tańca wydają się pozostawać w jej cieniu, z którego próbuje się wybić jedynie wykonanie wiersza Handkego.

Obok muzyki warto wspomnieć o pewnym rozwiązaniu formalnym użytym w dwóch scenach. Twórcy zastosowali ciekawy zabieg przestrzenny, wykorzystując zabudowę i umiejscowienie Teatru w Oknie. Artyści znajdują się w sali teatralnej oraz poza nią, na ulicy Długiej, a ich działania można obserwować przez duże okna budynku. Publiczność słucha ballady śpiewanej w sali, której towarzyszy choreografia przedstawiana przez aktorkę na Długiej. Twórcy nie widzą się i nie słyszą wzajemnie, a jednak kreują spójny przekaz. Opowieść dotyczy miłości, zdrady i śmierci. Osamotnienie i wyobcowanie bohaterki jest wyczuwalne i wzmocnione przez osadzenie tancerki wśród wartkiego ruchu ulicznego. Ludzie mijają kobietę ze zdziwieniem, ale bez zrozumienia czy zastanowienia. Jakby pozostawali w tej samej rzeczywistości, a jednak w innym wymiarze.

Weronika Łucyk, Teatralia Trójmiasto

Magazyn Internetowy „Teatralia” numer 47/2013

Teatr Lustra Strona Druga w Gdańsku

Trzy Wiedźmy

reżyseria: Maciej Gorczyński

obsada: Celina Fit, Katarzyna Huzarska, Weronika Podlesińska, Paula Siwak, Paweł Oleksiński, Sławomir „Rodriguez” Porębski

premiera: czerwiec 2012 rok

Weronika Łucyk. Rocznik 1987. Absolwentka wiedzy o teatrze, teatrologii i kultury współczesnej UJ. Dotąd publikowała w „Didaskaliach” oraz przy okazji festiwalu szekspirowskiego i gdyńskiego R@Portu. Mieszka nad morzem, skąd pochodzi. Lubi pić herbatę, oglądać seriale i pielęgnować stare meble, bo mają własną historię.