W każdym domu ta sama historia (Miłość)
Na spektakl Miłość w reżyserii Cezarego Ibera składają się kilkunastominutowe opowieści o ludzkich relacjach i tęsknotach. Wszystkich bohaterów łączy pragnienie bycia kochanym. Reżyser nie stroni od wulgaryzmów i zmysłowych prowokacji – stawia na trudne związki oraz skomplikowane trójkąty miłosne. Zaczerpnięte z codziennego życia sceny przyprawia sporą ilością pikanterii. Miłość oraz nienawiść zdają się tutaj nieustannie przenikać, a skrajne uczucia wymuszają na postaciach pełne zrozumienie samych siebie.
Spektakl dyplomowy studentów IV roku Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu opowiada o ludzkich relacjach w kontekście największej z potrzeb – potrzeby bliskości. To właśnie przez pryzmat pragnienia połączenia się z drugim człowiekiem twórcy budują sceniczną rzeczywistość wszystkich bohaterów.
Postaci zmagają się ze zdradą, monotonią, brakiem odwzajemnionych uczuć, ale trudno znaleźć w tym spektaklu jakąkolwiek receptę na ból, powodowany nieumiejętnością pogodzenia pragnień z rzeczywistością. Autorzy inscenizacji skupiają się raczej na afektach i emocjach, drzemiących w kreowanych jednostkach. Dochodzi do totalnej demaskacji tego, co pod powierzchnią – pozornie silni bohaterowie w konfrontacji z poniżeniem, strachem i samotnością, stają się chwiejnymi emocjonalnie ludźmi.
Agata (Magdalena Lamża) zmaga się z uzależnieniem od alkoholu, a długo wspierający ją mąż Tomek (Jan Kardasiński) w końcu poddaje się i odchodzi. Sandra (Katarzyna Janiszewska) jest modelką, traktującą seks jak zabawę – to właśnie dla niej Gil (Grzegorz Karłowicz) zostawia swoją długoletnią partnerkę w ciąży. Paula (Aleksandra Pałka) zostaje prostytutką, by utrzymać siebie i dziecko, a Buła (Igor Kowalunas) szuka zysku w seksbiznesie. Intrygująca Malwina Brych wciela się w rolę religijnej Weroniki, której wrodzona uległość znajduje swe ujście w ramionach Patryka (Jakub Łopatka) – fotografa i miłośnika BDSM. Gej Miki (Adam Turczyk) zakochuje się w swoim szefie showmanie – Rekinie (Mateusz Sałajczyk) i wierzy, że ten odwzajemnia jego uczucia.
O autentyczności spektaklu świadczy scenografia – charakterystyczne dla tradycyjnie urządzonego mieszkania elementy – sofa, lodówka, meblościanka, stają się tłem do codziennych sytuacji. Twórcy urozmaicają dialogi przy użyciu prezentacji multimedialnych i żywiołowych choreografii, przywodzących na myśl erotyczne prowokacje w nocnych klubach.
Miłość to przyjemna w odbiorze inscenizacja. Wykorzystane zabiegi eksponują przyjęty przez twórców zamysł, by ukazać w spektaklu coś prawdziwego, drzemiącego w każdym kawałku otaczającej nas współczesności. W efekcie sceniczny świat odzwierciedla troski ludzi XXI wieku, rodzące się wszędzie wokół – w domach, blokach i kamienicach.
Angelika Szubert, Teatralia Wrocław Internetowy Magazyn "Teatralia", numer 194/2017
Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. L. Solskiego w Krakowie, Filia we Wrocławiu
Miłość
tekst, reżyseria i choreografia: Cezary Iber
scenografia: Damian Banasz
muzyka: Maciej Zakrzewski, Krzysztof Rau
występują: Malwina Brych, Katarzyna Janiszewska, Magdalena Lamża, Aleksandra Pałka, Jan Kardasiński, Grzegorz Karłowicz, Igor Kowalunas, Jakub Łopatka, Mateusz Sałajczyk, Adam Turczyk
premiera: 10 luty 2017
fot. Ewelina Łęczyńska
Angelika Szubert – absolwentka historii sztuki i dziennikarstwa. Estetka, miłośniczka surrealizmu i teatru dramatycznego.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.