W poznańskim Teatrze Wielkim przed rozpoczęciem obecnego sezonu została zmieniona dyrekcja – Michała Znanieckiego zastąpił tandem: Renata Borowska-Juszczyńska i Gabriel Chmura. Podobno jedną z przyczyn roszad personalnych była konieczność lepszego zarządzania ogromną przecież instytucją. I właśnie oszczędność dało się najsilniej odczuć podczas pierwszej tegorocznej premiery – Cyganierii Giacoma Pucciniego w reżyserii Rana Arthura Brauna.

Po pierwsze spektakl został przeniesiony z Estońskiej Opery Narodowej w Tallinie, w której miał premierę niemal dokładnie dwa lata wcześniej – 29 października 2010 roku. Fragmenty przedstawienia udostępnione na stronie internetowej tego teatru pozwalają upewnić się, że poznańską inscenizację przygotowano w wersji niezmienionej pod względem zamysłu inscenizacyjnego. Izraelski reżyser przewidział zaś dla Cyganerii nader skąpą warstwę wizualną – to po drugie.

Pastelowe odcienie koszul śpiewaków oraz sukni śpiewaczek dobrze oddają temperaturę emocjonalną tego, co dzieje się na scenie. Działania i gesty aktorów niczym nie zaskakują, a momentami wręcz rażą przewidywalnością i teatralną sztampą. Co gorsza, podczas spektaklu na prospektach wyświetlane są projekcje imitujące to kamienice Paryża, to zimowy pejzaż wśród nagich drzew. Obrazy – mające być również pejzażem wewnętrznym postaci – nieuchronnie osuwają się w kicz, a wrażenie to potęguje ich tautologiczność w stosunku do muzyki. Zupełnie bezbarwnie, mimo że odziany w jaskrawożółte płaszcze przeciwdeszczowe, prezentuje się chór, na który najwidoczniej zabrakło reżyserowi pomysłu.

Z wyżej wymienionych powodów warstwa muzyczna okazała się największą zaletą Cyganerii. Dzięki Pucciniemu oraz znakomitym wykonawcom, przede wszystkim Jeongki Cho w roli Rodolfo (wspaniałe wykonanie arii Che gelida manina) oraz Romie Jakubowskiej-Handke jako Mimi, przedstawienie ogląda się mimo wszystko z przyjemnością. Orkiestra pod kierownictwem Gabriela Chmury pozwoliła poczuć to, czego nie udało się pokazać na scenie, czyli wspaniałą zmianę nastrojów, przejście dramaturgii opery z akcji komediowej w tragizm oraz poruszającą liryczność wielu scen.

Adam Domalewski, Teatralia Poznań

Internetowy Magazyn „Teatralia” nr 36/2012

Teatr Wielki w Poznaniu
Giacomo Puccini
Cyganeria
kierownictwo muzyczne: Gabriel Chmura
reżyseria: Ran Arthur Braun
dekoracje: Ran Arthur Braun i Riccardo Gallino
kostiumy: Elo Soode
reżyseria świateł: Neeme Jõe
kierownictwo chóru: Mariusz Otto
kierownictwo Poznańskiego Chóru Chłopięcego: Jacek Sykulski
współpraca muzyczna: Aleksander Gref
asystent reżysera: Wiesław Bednarek

obsada: Roma Jakubowska-Handke, Jeongki Cho, Małgorzata Olejniczak-Worobiej, Stanislav Kuflyuk, Wojciech Śmiłek, Jaromir Trafankowski, Marian Kępczyński, Andrzej Ogórkiewicz, Krzysztof Napierała, Maciej Marcinkowski, Kacper Świejkowski

premiera: 27 października 2012

Adam Domalewski – rocznik 1988, student na kierunkach Media Interaktywne i Widowiska oraz Filmoznawstwo UAM, na łamach „Teatraliów” publikuje od 2010 roku.